Jedną z przyczyn niepłodności jest słaba jakość nasienia partnera. Jeśli plemników jest niewiele, a w dodatku ich morfologia i ruchliwość pozostawiają nieco do życzenia, należy dołożyć jeszcze większych starań by do procedury zapłodnienia pozaustrojowego (ICSI) wybrać te najlepsze. Lekarze i embriolodzy ciągle doskonalą te metody.
Obecnie powszechnie stosuje się dwie z nich: IMSI (wybór opiera się na morfologii plemników) bądź pICSI (wybór oparty na na podstawie jego zdolności wiązania się z kwasem hialuronowym),
IMSI (z ang. Intracytoplasmic Morphologically Selected Sperm Injection) opiera się na ocenie główki plemnika pod bardzo dużym powiększeniem tuż przed iniekcją do komórki jajowej. Metoda IMSI jest oparta na tradycyjnej metodzie ICSI, różni się jednak na poziomie laboratoryjnym.
Z kolei pICSI opiera się na fizjologicznej zdolności wiązania plemnika z kwasem hialuronowym. Jest składnikiem macierzy wzgórka jajonośnego oocytu. Główka dojrzałego plemnika posiada specyficzny receptor kwasu hialuronowego, który umożliwia związanie dojrzałego plemnika z kwasem hialuronowym. Natomiast niedojrzałe plemniki nie wiążą się z kwasem hialuronowym. Dojrzałe plemniki odznaczają się wysoką integralnością łańcucha DNA, normalną częstotliwością aneuploidii chromosomowych i stanowią wkład ojca do zygoty porównywalny do wkładu, jaki stanowi plemnik wybrany przez osłonę przejrzystą podczas naturalnego zapłodnienia.
W Specjalistycznym Centrum Medycznym Ovum wdrożono procedurę HB-ICSI (wariant metody pICSI). Najlepszy do zapłodnienia plemnik wybierany jest przy pomocy kwasu hialuronowego.
