Niepłodność to choroba, którą należy leczyć. To nie kara za niesprecyzowane grzechy.
Wiele kobiet szukając uzasadnienia zaistniałego stanu rzeczy wpada w pułapkę myślenia magicznego: skoro coś się stało, musi być tego przyczyna, niekoniecznie racjonalna. Skoro jestem niepłodna, musiałam w swoim życiu zrobić coś źle. Albo w jeszcze bardziej skrajnej wersji: nie zasłużyłam na bycie biologiczną mamą. Biorą one sobie głęboko do serca słowa bliskich: mam, cioć, przyjaciółek: „trzeba było wcześniej pomyśleć o dziecku, a nie zajmować się głupotami”. Przy czym te często przywoływane „głupoty” to : edukacja, rozwój zawodowy, dobrze ugruntowany, dojrzały związek, czy coś, o czym bardzo wielu z nas zapomina: wewnętrzna dojrzałość do posiadania dziecka. Skoro do tej pory kobieta nie podjęła decyzji o jego posiadaniu, prawdopodobnie jeszcze do niej nie dojrzała. Osławiony instynkt macierzyński jeszcze się w niej nie obudził.
W tym momencie doświadczeni życiowo życzliwi rychło powołają się na historyczne przykłady. Powtórzą tak często powtarzane frazy: ‘Pięćdziesiąt (Sto) lat temu kobiety w Twoim wieku nie myślały o dojrzałości, instynkcie i decyzjach, one po prostu rodziły.”. Nie biorą oni jednak pod uwagę, że na kobiety w poprzednich pokoleniach wpływały inne niż współcześnie czynniki, że dojrzewały one w inny otoczeniu, że stawały przed odmiennymi możliwościami życiowymi, ich świadomość przesiąknięta była tak różnymi od współczesnych doświadczeniami kobiet należących do tamtej wspólnoty czasu i miejsca. Miały one również zgoła odmienną samoświadomość. Doświadczały innego rodzaju presji społecznej. Możliwości, które stawiało przed nimi życia również znacząco różniły się od współczesnych.
Wiek to nie jedyny czynnik, który powinniśmy brać pod uwagę porównując czas, kiedy kobiety rodzą pierwsze dziecko współcześnie i w poprzednich pokoleniach.
Dlatego skoro para nie może naturalnie począć dziecka, należy postarać się znaleźć medyczną przyczynę tego problemu i ją wyeliminować. Bardzo pomocna może być również pomoc psychologiczna, która pomoże parze uświadomić sobie, jak małe bądź nawet zerowe znaczenie dla obecnej sytuacji, mają ich dotychczasowe decyzje życiowe. Niepłodność nie jest karą za rozwój kariery zawodowej, za czas poświęcony na stworzenie zdrowych relacji w związku, za wszystko co zrobiliśmy do tej pory dla siebie. Niepłodność to nie kara za zwlekanie na odpowiedni czas. To choroba. Sam fakt jej doświadczenia już wystarczająco obciąża psychikę obojga partnerów. Obciążanie ich poczuciem winy jest już całkowicie zbyteczne.
