- Strona główna
- /
- Leczenie niepłodności
- /
- In vitro
Zobacz też:
Leczenie niepłodności
In vitro Lublin
W dzisiejszych czasach z problemem niepłodności boryka się nawet 15% par w wieku rozrodczym. Często jedyną ich szansą na posiadanie potomstwa jest właśnie in vitro. Na całym świecie, w wyniku tego sposobu zapłodnienia, urodziło się już około 8 mln. dzieci a liczba par, które w ten sposób spełniły swoje największe w życiu marzenie, stale rośnie. W Polsce metoda ta zgodnie z uwarunkowaniami prawnymi, skierowana jest do par heteroseksualnych, żyjących w związkach małżeńskich lub nieformalnych.
Czym jest In Vitro?
Jak przygotować się do leczenia In VItro?
Tak jak przed zajściem w każdą ciążę warto aby kobieta przygotowała swój organizm fizycznie oraz psychicznie. Dieta przyszłej mamy powinna zostać w tym czasie wzbogacona o białko, wapń a także kwas foliowy. Należy pamiętać o eliminacji alkoholu i palenia papierosów. Wskazane jest wprowadzenie zdrowego stylu życia wzbogaconego o lekką aktywność fizyczną czy też spacery na świeżym powietrzu.
Psychika pary odgrywa tutaj również bardzo ważną funkcję. Wzajemne wsparcie i pozytywne nastawienie to kolejny klucz do sukcesu.
W trakcie przygotowań do zapłodnienia pozaustrojowego, lekarz zleca indywidualnie dobrany zestaw badań laboratoryjnych oraz pacjenci zostają poproszeni o wyrażenie pisemnej zgody na przeprowadzenie całej procedury IVF.
Poszczególne etapy in vitro
Generalnie rzecz biorąc proces in vitro możemy podzielić na pięć etapów:
Stymulacja hormonalna
Odpowiednio dobrana do pacjentki i kontrolowana przez lekarza stymulacja, ma na celu uzyskanie większej liczby dojrzałych pęcherzyków (komórek jajowych) niż ma to miejsce w cyklu naturalnym. W celu pobudzenia wzrostu pęcherzyków, kobieta po wcześniejszym przeszkoleniu przez personel medyczny, podaje sobie samodzielnie lek w formie zastrzyków podskórnych. Stymulacja trwa do momentu gdy lekarz wykonując USG oraz badania hormonalne, stwierdzi, że pęcherzyki osiągnęły odpowiednią wielkość. Wtedy też podejmuje decyzję o zakończeniu stymulacji i przygotowuje pacjentkę do pobrania komórek jajowych czyli do punkcji.
Punkcja – pobieranie komórek jajowych
Pobranie komórek jajowych ma miejsce 34 – 36 godzin po aplikacji ostatniej dawki leku i odbywa się w drodze punkcji. Zabieg ten, po konsultacji z anestezjologiem, wykonywany jest w krótkim, dożylnym znieczuleniu ogólnym. Polega on na nakłuciu igłą pęcherzyków w obu jajnikach w celu pobrania płynu pęcherzykowego zawierającego komórki jajowe. Punkcja odbywa się pod kontrolą USG i trwa około 10 – 20 min.
Pacjentka w dniu zabiegu powinna być na czczo, nie wolno jej więc zatem na 6 godzin przed planowanym znieczuleniem, spożywać posiłków oraz pić napojów. W tym dniu, już po wykonanej punkcji właśnie ze względu na podane znieczulenie, kobieta nie może prowadzić samochodu ani obsługiwać sprzętu mechanicznego.
Pobranie nasienia
Po zakończeniu punkcji, pacjent jest poproszony o oddanie nasienia, które jest następnie przygotowywane i preparowane do dalszej części zabiegu.
Jeśli istnieje taka konieczność i pacjent posiada już wcześniej zamrożone nasienie w banku nasienia, można je po wcześniejszym rozmrożeniu, z powodzeniem użyć do wykonania procedury IVF.
Jest również możliwość skorzystania z nasienia dawcy.
Zapłodnienie komórek
Pobrane w drodze punkcji, dojrzałe komórki poddawane są procesowi zapłodnienia a następnie hodowli i obserwacji. W kolejnej dobie embriolog dokonuje oceny liczby zapłodnionych komórek oraz kontroluje ich pierwsze podziały.
Transfer zarodków
Po zabiegu punkcji następuje hodowla zarodków do piątej, a niekiedy szóstej doby. Uzyskane zarodki są obserwowane i oceniane. Dla uzyskania najwyższej skuteczności zabiegów zaleca się zamrożenie zarodków i odroczenie ich transferu do kolejnego cyklu po uprzednim przygotowaniu pacjentki. Zgodnie z najnowszymi rekomendacjami takie postępowanie znacząco zwiększa szanse uzyskania ciąży. Sam zabieg jest krótkotrwały i bezbolesny. Przy pomocy specjalnego cewnika, pod kontrolą USG wprowadzany jest zarodek lub zarodki do macicy. Po zabiegu pacjentka odpoczywa kilka minut, następnie wydawane są zalecenia dotyczące dalszego postępowania.
WAŻNE! W dniu transferu zarodka(FET) pacjenci są ZOBOWIĄZANI POJAWIĆ SIĘ W KLINICE RAZEM! Należy zgłosić się do rejestracji z dowodem osobistym.
Przed przystąpieniem do in vitro należy wykonać następujące badania wymagane przez Ministerstwo Zdrowia:
Badania wymagane do in vitro dla kobiet
- Anty-HIV-1,2
- HbsAg
- VDRL
- Anty-HCV-Ab
- Grupa krwi
- Anty-Hbc
- Badanie w kierunku chlamydii (PCR)
- Toksoplazmoza
- Badanie cytologiczne
- Badanie czystości pochwy
- Badanie przeciwciał różyczki
Badania wymagane przez anestezjologa:
- Morfologia
- Układ krzepnięcia
- Elektrolity
- EKG
Badania wymagane do in vitro dla mężczyzn
- Anty-HIV-1,2
- HbsAg
- VDRL
- Anty-HCV-Ab
- Anty-Hbc
- Grupa krwi
Wskazania do in vitro
Do najczęstszych przyczyn, które są wskazaniem do wykonania IVF należy zaliczyć:
- Niedrożność jajowodów
- Niemożność wywołania owulacji
- Ciężka endometrioza
- Zaawansowany wiek kobiety – powyżej 38 lat
- Zmniejszenie rezerwy jajnikowej
- Aspermia – brak nasienia
- Niepłodność immunologiczna
- Niepłodność idiopatyczna – niewiadomego pochodzenia
- Stosowane wcześniej metody leczenia, nie przyniosły efektu
Skuteczność procedury in vitro
Techniki zapłodnienia in vitro
ICSI – Intracytoplasmic Sperm Injection – to docytoplazmatyczne wstrzykiwanie plemników. Jest to jedna z technik laboratoryjnych wspomaganego rozrodu.
Pierwsze etapy tego rodzaju sztucznego zapłodnienia są identyczne jak przy klasycznym in vitro:
- Stymulacja hormonalna jajników
- Punkcja – pobranie komórek jajowych
- Pobranie oocytów z płynu pęcherzykowego
- Oddanie nasienia
Kolejnym etapem tej procedury, odróżniającym się od in vitro klasycznego, jest mikroinjekcja plemnika do komórki jajowej (wprowadzanie pojedynczego plemnika do komórki jajowej).
- Powstałe zarodki poddawane są obserwacji
- Transfer zarodków do jamy macicy
- Mrożenie pozostałych zarodków
Procedura zapłodnienia metodą ICSI skierowana jest głównie dla pacjentów z krytycznie niskimi parametrami nasienia lub w przypadku wcześniejszych niepowodzeń klasycznego in vitro.
- Stymulacja hormonalna jajników
- Punkcja – pobranie komórek jajowych
- Pobranie oocytów z płynu pęcherzykowego
- Oddanie nasienia
Dodatkowe metody wspomagające zapłodnienie
- PICSI (selekcja plemnika przy użyciu kwasu hialuronowego),
- Primo Vison (stałe, bezinwazyjne monitorowanie zarodka),
- Embrio Glue (podłoże ułatwiające zagnieżdżenie zarodka),
- czy AH (assisted hatching – nacięcie osłonki zarodka).
Powiązane artykuły
Andropauza – co to? Niepłodność a andropauza
Niepłodność i andropauza to dwa różne, ale często mylone ze sobą zjawiska dotyczące mężczyzn. Niepłodność odnosi się do trudności w poczęciu dziecka, podczas gdy andropauza, nazywana także męskim odpowiednikiem
Przedwczesna menopauza przyszłej mamy
Menopauza to naturalny etap w życiu każdej kobiety, oznaczający koniec jej zdolności rozrodczych. Średni wiek jej występowania to okres między 45. a 55. rokiem życia, kiedy jajniki
Niepłodność i niepewność
Niepłodność jest jednym z najtrudniejszych wyzwań, przed którymi mogą stanąć pary pragnące założyć rodzinę. Oprócz fizycznych trudności, jakie niesie ze sobą ten stan, niepłodność często wiąże