Odpowiedź na tytułowe pytanie należy rozpocząć od wyjaśnienia, że istnieje kilka metod w kategorii „sztuczne zapłodnienie”, a opis każdej z nich precyzyjnie wyczerpuje temat, co uczynimy w dalszej części artykułu. Natomiast w ujęciu ogólnym, sztuczne zapłodnienie to potoczne określenie dla technik wspomaganego rozrodu (assisted reproductive technology, ART), które umożliwiają zajście w ciążę z pominięciem jednego lub kilka etapów naturalnego poczęcia. Na końcu wyjaśnimy kiedy i dlaczego są stosowane, a tymczasem przejdźmy do pytania, które jednocześnie pozwala rozwikłać tytułowe.
Sztuczne zapłodnienie w leczeniu niepłodności
Sztuczne zapłodnienie, jest jedną z metod leczenia niepłodności. Polega ono na połączeniu komórki jajowej z plemnikiem poza organizmem kobiety, a następnie przeniesieniu zarodka do jej macicy. Procedura ta może być skutecznym rozwiązaniem dla wielu par zmagających się z problemami z płodnością.
Na czym polega sztuczne zapłodnienie i jakie są jego metody?
Inseminacja domaciczna
Najbardziej zbliżoną do naturalnego poczęcia jest metoda, którą w jednej z publikacji określiliśmy jako “delikatne wsparcie natury”, a powszechnie znana jest jako inseminacja. To małoinwazyjna metoda, która polega na bezpośrednim wprowadzeniu do jamy macicy pacjentki, odpowiednio spreparowanego nasienia partnera. Zabieg ułatwia plemnikom dotarcie do komórki jajowej przyszłej Mamy i pozwala ominąć ewentualne przeszkody (przykładowo: śluz szyjkowy, który nie sprzyja nasieniu). Natomiast wspomniane preparowanie nasienia, to wyselekcjonowanie w warunkach laboratoryjnych plemników o największej ruchliwości i jakości.
Inseminacja z nasieniem dawcy.
Metoda wspomaganego rozrodu dla Par, które marzą o rodzicielstwie, jednak proces diagnostyczny wykazał, że mężczyzna jest bezpłodny, czyli trwale i nieodwracalnie pozbawiony możliwości posiadania biologicznego potomstwa. W takich okolicznościach można skorzystać z pomocy Banku nasienia, o czym więcej pisaliśmy w artykule dedykowanym zagadnieniu: “Inseminacja z nasieniem dawcy”. Zabieg przebiega tak samo, jak w przypadku procedury partnerskiej. Jednak najbardziej znaną metodą sztucznego zapłodnienia, która jednocześnie nazywana jest zapłodnieniem pozaustrojowym jest:
Zapłodnienie In Vitro
Polega na połączeniu plemnika z komórką jajową w warunkach laboratoryjnych – poza organizmem kobiety. Procedura podzielona jest na kilka etapów:
– faza wstępna przypomina standardowe przygotowanie organizmu kobiety do ciąży,
– stymulacja hormonalna, która ma na celu uzyskanie większej liczby pęcherzyków (komórek jajowych) niż w naturalnym cyklu,
– punkcja – pobranie komórek jajowych
– pobranie nasienia
– zapłodnienie komórek,
– transfer zarodków.
Czytaj także: Prof. dr hab. n. med. Grzegorz Polak
W tym miejscu warto nadmienić, że pojawiło się precyzyjne narzędzie diagnostyczne, które zdecydowanie zwiększa szansę na ciążę, ponieważ pozwala dokładnie określić optymalny termin transferu zarodka! Więcej informacji znajdą Państwo we wpisie “beREDY. Test receptywności endometrium”. A wracając do tematu głównego, poniżej przedstawiamy dodatkowe możliwości:
In vitro z nasieniem dawcy lub komórką jajową dawczyni,
W swej istocie jest adopcją komórki, która zostaje pozaustrojowo zapłodniona nasieniem przyszłego Ojca i transferowana do macicy biorczyni, czyli przyszłej Mamy. Z jednej strony to bezcenny Dar dla niepłodnej Mamy, z drugiej bywa ostatnią szansą na rodzicielstwo, a z całą pewnością jest nowoczesną możliwością zaproszenia Nowego Życia na ten świat.
Kiedy i dlaczego stosowane jest sztuczne zapłodnienie?
Przedstawione techniki wspomaganego rozrodu rekomendowane są dla osób, u których diagnostyka niepłodności wykazała trwałą przeszkodę uniemożliwiającą posiadanie dziecka – przykładowo:
- niedrożność jajowodów lub po usunięciu jajowodów,
- ciężka postać endometriozy,
- zaburzone funkcjonowanie jajników (np. przedwczesna menopauza),
- niemożność współżycia
- obniżona jakość nasienia u mężczyzny,
- azoospermia, czyli całkowity brak plemników w nasieniu,
- zaburzenia hormonalne
- choroby nowotworowe i leczenie onkologiczne,
- obciążenia genetyczne,
lub, gdy nie udało się wykryć przyczyny niepłodności. Okazuje się, że ten ostatni problem dotyczy około 10% Par i określany jest jako niepłodność niewyjaśnionego pochodzenia, czyli idiopatyczna. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne szacuje, że w Polsce rocznie 2%, tj. 24 tysiące par, wymaga leczenia niepłodności z zastosowaniem technik wspomaganego rozrodu z wykorzystaniem zapłodnienia in vitro. Liczba ta stale rośnie. Natomiast w USA blisko 100% wspomaganych rozrodów dokonuje się przy pomocy in vitro – tego rodzaju ciekawostki znajdą Państwo we wpisie “In vitro – nieoczywiste informacje”.
Kiedy nie można przeprowadzić procedury sztucznego zapłodnienia?
Nie każda kobieta borykająca się z niepłodnością może skorzystać z metody zapłodnienia in vitro. Procedura ta jest przeciwwskazana u pacjentek, u których ciąża mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla życia, na przykład w przypadkach zaawansowanej niewydolności serca lub poważnych wad układu sercowo-naczyniowego.
Podsumowanie
Podsumowując: sztuczne zapłodnienie nie jest synonimem jednej z metod leczenia niepłodności, tylko potocznym określeniem ogólnym dla technik wspomaganego rozrodu, do których zaliczana jest zarówno:
>>> Inseminacja,
>>> In vitro,
z wszelkimi dostępnymi wariantami wsparcia osób zmagających się z niepłodnością, a wręcz bezpłodnością. Dzięki temu istnieje realna SZANSA na rodzicielstwo dla niepłodnej Mamy i niepłodnego Taty.
Czytaj także: Dofinansowanie procedury In vitro. Lublin
Dla nas najważniejszy jest CZŁOWIEK
SCM OVUM – klinika leczenia niepłodności Lublin dla przyszłych Rodziców.
W każdej chwili można do nas zadzwonić
i umówić termin spotkania z wybranym lekarzem >>> kontakt
1 https://en.wikipedia.org/wiki/In_vitro_fertilisation
2 Idąc za polską wersją Wikipedii – z tłumaczenia Władysława Kopalińskiego
https://pl.wikipedia.org/wiki/In_vitro#cite_note-in_vitro_in_vivo-1
